Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΝΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στην Ελλάδα υπάρχουν 6.000  νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Από το σύνολο αυτών των νησιών μόνον τα 127 κατοικούνται και μόνον 79 από αυτά έχουν πληθυσμό πάνω από 100 κατοίκους.
Τα περισσότερα ελληνικά νησιά βρίσκονται στο Αιγαίο πέλαγος, λιγότερα στο Ιόνιο και ελάχιστα στο Λιβυκό.
Τα νησιά του Αιγαίου πελάγους χωρίζονται σε επτά συμπλέγματα:
  1. Κρήτη, το μεγαλύτερο από τα ελληνικά νησιά, μαζί με αριθμό νησιών τα οποία βρίσκονται κοντά στις ακτές της, σημαντικότερα από τα οποία είναι η Γαύδος, η Δία, η Χρυσή, το Κουφονήσι και η Σπιναλόγκα.
  2. Εύβοια, το δεύτερο σε έκταση ελληνικό νησί, μαζί με αριθμό νησιών τα οποία βρίσκονται κοντά στις ακτές της, σημαντικότερο από τα οποία είναι η Μεγαλόνησος Πεταλιών.
  3. Βόρειες Σποράδες, με σημαντικότερα νησιά τη Σκιάθο, τη Σκόπελο, τη Σκύρο, την Αλόννησο, τα Γιούρα, την Κυρά Παναγιά, την Περιστέρα, τα Σκάντζουρα, το Πιπέρι και την Σκυροπούλα.
  4. Νησιά του Αργοσαρωνικού, σημαντικότερα των οποίων είναι η Σαλαμίνα, η Αίγινα, ο Πόρος, οι Σπέτσες, η Ύδρα, το Αγκίστρι και η Δοκός.
  5. Κυκλάδες, με σημαντικότερα νησιά τη Σύρο, τη Νάξο, τη Θήρα (Σαντορίνη), την Πάρο, την Άνδρο, τη Μύκονο, την Τήνο, τη Μήλο, τη Σίφνο, την Κέα (Τζια), την Ίο, την Αμοργό, την Κύθνο, τη Σέριφο, την Αντίπαρο, την Κίμωλο, τη Φολέγανδρο, τα Κουφονήσια, την Ανάφη, τη Σίκινο, τη Σχοινούσσα, τη Δονούσα, την Ηράκλεια, τη Θηρασία, τη Δήλο, τη Μακρόνησο, τη Γυάρο, την Πολύαιγο, την Κέρο και την Ρήνεια.
  6. Δωδεκάνησα, με σημαντικότερα νησιά τη Ρόδο, την Κω, την Κάλυμνο, τη Λέρο, την Κάρπαθο, την Πάτμο, τη Σύμη, την Αστυπάλαια, την Κάσο, τη Νίσυρο, τους Λειψούς, την Τήλο, το Καστελόριζο, τη Χάλκη, το Αγαθονήσι, την Ψέριμο, το Φαρμακονήσι, την Τέλενδο, τους Αρκιούς, τα Λέβιθα, το Γυαλί, την Καλόλιμνο, τη Σαρία, την Κίναρο, την Σύρνα, την Αλιμιά και τον Νίμο.
Τα νησιά του Ιονίου πελάγους αποτελούν ένα σύμπλεγμα:
Επτάνησα, με σημαντικότερα νησιά την Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο, την Κεφαλονιά, τη Λευκάδα, τα Κύθηρα, την Ιθάκη, τους Παξούς, το Μεγανήσι, την Ερεικούσσα, τον Κάλαμο, τους Οθωνούς, το Μαθράκι, τον Καστό, τις Στροφάδες, τα Αντικύθηρα, τους Αντίπαξους, την Άτοκο, το Αρκούδι, τον Πεταλά και την Οξεία.
Υπάρχει ακόμη μια πληθώρα νησιών τα οποία δεν εντάσσονται σε κάποιο σύμπλεγμα και βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από την ηπειρωτικές ακτές, σημαντικότερα από τα οποία είναι η Ελαφόνησος στο νοτιοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου, η Αμμουλιανή στον κόλπο του Αγίου Όρους, το Παλαιό Τρικέρι στον Παγασητικό και τα Τριζόνια Φωκίδας στον Κορινθιακό κόλπο.
Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελούν τα νησιά των εσωτερικών υδάτων (λίμνες, φυσικές ή τεχνητές, ποταμοί, υδροταμιευτήρες) με σημαντικότερα τη Νήσο των Ιωαννίνων στη λίμνη Παμβώτιδα και τον Άγιο Αχίλλειο στη λίμνη Μικρή Πρέσπα, ενώ πολλά ακόμη νησιά υπάρχουν στις εκβολές και στα δέλτα ποταμών και στις λιμνοθάλασσες με σημαντικότερο την Τουρλίδα στη Λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου.

χαρτης ελλαδας 1

ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


Τα 10 ψηλότερα βουνά της Ελλάδας:
Το έδαφος της Ελλάδας είναι κατά κύριο λόγο ορεινό ή λοφώδες. Μεγάλο μέρος του είναι ξερό και βραχώδες, ενώ μόνο το 20,45% του εδάφους είναι καλλιεργήσιμο. Από τα βουνά της χώρας, άλλα είναι κατάφυτα, άλλα γυμνά από βλάστηση, άλλα απότομα και άλλα με υπέροχη θέα και φυσικές ομορφιές. Εδώ παρουσιάζουμε τα 10 ψηλότερα βουνά της Ελλάδας, με αλφαβητική σειρά:
1.Όλυμπος
Ο Όλυμπος είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, γνωστό παγκοσμίως κυρίως για το μυθολογικό του πλαίσιο, καθώς στην κορυφή του, τον Μύτικα (2.917 μ.) κατοικούσαν οι «Ολύμπιοι» θεοί, σύμφωνα με τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων. Είναι επίσης το δεύτερο σε ύψος βουνό στα Βαλκάνια, αλλά και σε όλη την περιοχή της Ευρώπης, από τις Άλπεις έως τον Καύκασο. Ο συμπαγής ορεινός του όγκος δεσπόζει επιβλητικός στα όρια Μακεδονίας και Θεσσαλίας, με μια σειρά από ψηλές κορυφές που αυλακώνουν βαθιές χαράδρες, γύρω από τις οποίες εκτείνεται μια περιοχή ιδιαίτερης βιοποικιλότητας. Για την προστασία της μοναδικής αυτής κληρονομιάς, ανακηρύχθηκε ήδη από το 1938 ως ο πρώτος Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας. Κάθε χρόνο χιλιάδες φυσιολάτρες επισκέπτονται τον Όλυμπο, για να θαυμάσουν από κοντά τη γοητεία της φύσης του, να χαρούν την περιήγηση στις πλαγιές του και την κατάκτηση των κορυφών του. Οργανωμένα ορεινά καταφύγια με ποικίλες ορειβατικές και αναρριχητικές διαδρομές βρίσκονται στη διάθεση των επισκεπτών που θέλουν να εξερευνήσουν τις ομορφιές του. Κλασσική αφετηρία αποτελεί η κωμόπολη του Λιτόχωρου στους ανατολικούς πρόποδες του βουνού, 100 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη, όπου στις αρχές κάθε καλοκαιριού καταλήγει ο Ορειβατικός Μαραθώνιος Ολύμπου.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
2.ΣμόλικαςΕίναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο, με υψόμετρο 2.637 μ. Καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα του νομού Ιωαννίνων και το δυτικό του νομού Γρεβενών. Περικλείεται από τον Γράμμο στα βόρεια, την Τύμφη στα νότια και την Πίνδο στα νότια και ανατολικά. Ουσιαστικά είναι τμήμα της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου που καταλαμβάνει ολόκληρη τη δυτική Ελλάδα. Στον Σμόλικα βρίσκονται μερικά από τα πιο ορεινά χωριά της Ελλάδας, όπως η Σαμαρίνα, η Φούρκα, οι Πάδες κ.ά. Από τον Σμόλικα πηγάζουν οι παραπόταμοι του Αλιάκμονα, Βενέτικος και Γρεβενιώτικος.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
3.Βόρας (Καϊμακτσαλάν)Είναι το τρίτο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Πέλλας έως τα όρια με το νομό Φλώρινας. Συνεχίζεται και πέρα από τα σύνορα στην πλευρά της Π.Γ.Δ.Μ. Η ψηλότερη κορυφή είναι το Καϊμακτσαλάν ή Καϊμάκι με 2.524 μ. Ο Βόρας συνδέεται δυτικότερα με τα βουνά Τζένα (2.182 μ.) και Πίνοβο (2.156 μ.), που αποτελούν τμήμα της ίδιας οροσειράς. Καλύπτεται από δάση δρυός, οξιάς και πεύκου. Στον Βόρα λειτουργεί χιονοδρομικό κέντρο. Στην ψηλότερη κορυφή του υπάρχει μικρή εκκλησία, μνημείο Σέρβων πεσόντων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Από τις δυτικές πλαγιές του Βόρα πηγάζει ο Μογλενίτσας, ο οποίος πριν τα αποστραγγιστικά έργα που έγιναν στην πεδιάδα των Γιαννιτσών, ήταν τμήμα του Λουδία και από τις νότιες πλαγιές πηγάζει ο ποταμός Εδεσσαίος.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
4.Γράμμος
Είναι το τέταρτο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο, τον Σμόλικα και τον Βόρα, με την ψηλότερη κορυφή του να φτάνει σε υψόμετρο 2.520 μ. Άλλες ψηλές κορυφές του Γράμμου είναι το Διάσελο (2.393 μ.), η Επάνω Αρένα (2.192 μ.), η Κάτω Αρένα (2.075 μ.), η Μαύρη Πέτρα (2.169 μ.) και ο Μπανταρός (2.036 μ.). Ο όγκος του βρίσκεται στα ελληνοαλβανικά σύνορα και καταλαμβάνει το ΒΑ τμήμα του νομού Ιωαννίνων, το ΝΔ του νομού Καστοριάς και ένα τμήμα της ΝΑ Αλβανίας. Στα ανατολικά του, από την ελληνική πλευρά, περικλείεται από τον Σμόλικα και το Βόιον. Ουσιαστικά είναι τμήμα της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου που καταλαμβάνει ολόκληρη τη δυτική Ελλάδα. Είναι σκεπασμένος από πυκνά δάση και από αυτόν ξεκινούν πολλά υδάτινα ρεύματα.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
5.ΓκιώναΕίναι το ψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας, και βρίσκεται στη Φωκίδα, ανάμεσα στον Παρνασσό και τα Βαρδούσια. Με ψηλότερη κορυφή την Πυραμίδα στα 2.510 μ., η Γκιώνα είναι το ψηλότερο βουνό νότια του Ολύμπου και το πέμπτο συνολικά στην Ελλάδα. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Ασέληνο όρος. Η Γκιώνα, με χαρακτήρα καθαρά αλπικό, βρίσκεται στο κέντρο του νομού Φωκίδας ΒΔ από την κοιλάδα της Άμφισσας, αποτελεί τμήμα της νότιας απόληξης της οροσειράς της Πίνδου και ενώνεται με τον Παρνασσό ανατολικά, με τα Βαρδούσια όρη δυτικά και με την Οίτη στα βόρεια. Στα νότια ενώνεται με το χαμηλό σύμπλεγμα λόφων που ονομάζονται Όρη Λιδορικίου. Είναι ένα βουνό με αδρό και ξεκάθαρο ανάγλυφο, με βαθιές χαράδρες, ρεματιές και ασβεστολιθικές ορθοπλαγιές που το κάνουν δύσβατο, ενώ διαθέτει τη μεγαλύτερη ορθοπλαγιά των Βαλκανίων, την Πλάκα της Συκιάς, με υψομετρική διαφορά 1.100 μ. περίπου. Οι πλευρές της προς το Λιδορίκι είναι κατάφυτες από έλατα και κέδρους (αρκεύθους), στις χαράδρες παρατηρούνται σφεντάμια, ενώ στα ξέφωτα υπάρχουν αγριολούλουδα και αγριοτριανταφυλλιές. Στα δάση της ζουν λύκοι (είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσής τους στην Ελλάδα), αγριογούρουνα, ζαρκάδια και αγριόγιδα, ενώ στις απόκρημνες πλαγιές της πετούν αρπακτικά πουλιά, όπως γυπαετοί και χρυσαετοί. Επίσης διαθέτει και πολλά λιβάδια που συντηρούν αιγοπρόβατα. Αν κι ο συνδυασμός των λιβαδιών με τις κάθετες ορθοπλαγιές κυρίως στα δυτικά, συνθέτουν ξεχωριστή αισθητική τοπίου και αποτελούν καταφύγιο για την άγρια ζωή, στη βόρεια, ανατολική και νότια πλευρά του βουνού υπάρχουν μεταλλεία εξόρυξης βωξίτη που επηρεάζουν την εικόνα του βουνού. Η Γκιώνα χωρίζεται στα δύο από τη βαθιά χαράδρα της Ρεκάς που εισχωρεί από τα ανατολικά, ενώ η ρεματιά του Λάζου διατρέχει το βουνό από βορρά προς νότο, παράλληλα με το Μόρνο, στα δυτικά. Η Γκιώνα, συγκριτικά με τα Βαρδούσια απέναντι της, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνυδρο βουνό. Δεν έχει ποτάμια, οι πηγές είναι σχετικά λίγες και απ’ αυτές αρκετές το καλοκαίρι στερεύουν, ειδικά στα ανατολικά και νότια. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Γκιώνα αποτελούσε ορμητήριο των κλεφτών και θέατρο ιστορικών συγκρούσεων κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, όπου και στάθηκε τόπος καταστροφής των τουρκικών δυνάμεων, το Μάιο του 1821. Κατά τη Γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, στη μάχη της Καρούτας πάνω στην Γκιώνα, οι αντάρτες κατατρόπωσαν τις δυνάμεις κατοχής. Σε σπηλιές του βουνού κρύβονταν Άγγλοι που, μαζί με τις αντιστασιακές ομάδες του Ναπολέοντα Ζέρβα και του Άρη Βελουχιώτη, οργάνωσαν την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
6.Τύμφη (Γκαμήλα)
Είναι βουνό της Ηπείρου στην επαρχία του Ζαγορίου, που κοινά λέγεται «Γκαμήλα» ή και «Βουνά του Πάπιγκου». Ο Στράβων (Βιβλίο Ζ κεφ.6) την αναφέρει ως όρος της Παραυαίας ή Παρωραίας. Ο ορεινός όγκος της Τύμφης είναι σχεδόν άδενδρος και ως επί το πλείστον απόκρημνος ιδίως στις βόρειες και ΝΔ προσβάσεις του. Υψώνεται μεταξύ του ποταμού Αώου και του παραποτάμου του Βοϊδομάτη. Αποτελούσε και αποτελεί το καλύτερο θέρετρο των νομάδων κτηνοτρόφων της περιοχής. Οι ψηλότερες κορυφές της Τύμφης είναι η Γκαμήλα 2.497 μ., η Γκούρα 2.467 μ., η Αστράκα 2.432 μ., και ακολουθούν ο Άβαλος, η Ραδόβολη, ο Πλόσκος, ο Λαγαρής, ο Αϊλιάς κ.ά. Στα οροπέδια της Τύμφης υπάρχουν πολλές γραφικές αλπικές λίμνες με πλούσιους θρύλους και παραδόσεις, με γνωστότερη τη Δρακόλιμνη. Η μεγαλύτερη από αυτές, η Ριζίνα απέχει περίπου 4 ώρες πεζοπορία από το Βραδέτο. Οι ΝΔ πλαγιές της Τύμφης καταλήγουν στο «Φαράγγι του Βίκου». Η ανάβαση στις κορυφές γίνεται από το Βραδέτο μετά από 7ωρη πορεία, αλλά και από το Μικρό Πάπιγκο με 3ωρη πορεία ως το καταφύγιο της Αστράκας και με βάση αυτό στις κορυφές Γκαμήλα, Πλόσκο, Αστράκα και άλλες.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
7.Βαρδούσια (Κόρακας)
Είναι σύμπλεγμα βουνών που περιλαμβάνει το νοτιότερο άκρο της Πίνδου στη Στερεά Ελλάδα. Υψώνεται στα σύνορα των νομών Φωκίδας και Φθιώτιδας. Είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ρούμελης, μετά την Γκιώνα, με ύψος που φτάνει τα 2.495 μ. (κορυφή Κόρακας). Ο κύριος όγκος των Βαρδουσίων υψώνεται στα εδάφη της επαρχίας Δωρίδας του νομού Φωκίδας, ενώ μικρό τμήμα του στα βόρεια υπάγεται στο νομό Φθιώτιδας. Τα Βαρδούσια αποτελούνται από τρία συγκροτήματα κορυφών, το βόρειο, το δυτικό και το νότιο. Το βόρειο συγκρότημα χαρακτηρίζεται από ομαλές κορφές, το δυτικό παρουσιάζει πολλές απόκρημνες κι ανεξάρτητες μεταξύ τους κορυφές, ενώ το νότιο που είναι και το υψηλότερο, σχηματίζει μία απόκρημνη και μεγάλη σε μήκος κορυφογραμμή. Είναι από τις ελάχιστες οροσειρές της Ελλάδας που έχουν αλπικό χαρακτήρα. Η οροσειρά ορίζεται από τους ποταμούς Μόρνο, Εύηνο και Κοκκινοπόταμο και έχει πλούσια χλωρίδα. Μεγάλο τμήμα της επιφάνειάς της καλύπτεται από δάση ελάτης, βελανιδιάς και κέδρων (αρκεύθων) ενώ στα εκτεταμένα υψίπεδα που σχηματίζονται ανάμεσα στις κορυφές βόσκουν μεγάλα κοπάδια προβάτων και γιδιών. Πολλά σημεία του βουνού είναι κατάλληλα για ορειβασία, ενώ στις πλαγιές των Σκόρδων λειτουργούν δύο ορειβατικά καταφύγια. Ψηλές κορυφές των Βαρδουσίων είναι ο Κοκκινιάς (2.404 μ.), η Πυραμίδα (2.348 μ.), η Μεγάλη Σούφλα (2.340 μ.), η Πλάκα (2.320 μ.), το βουνό της Χωμήριανης ή Μεγάλη Χούνη (2.294 μ.), η Αλογόραχη (2.265 μ.), το βουνό της Κωστάριτσας (2.216 μ.), το Κάτω Ψηλό (2.140 μ.), το Γιδοβούνι (2.065 μ.), το Σινάνι (2.055 μ.) κ.ά. Η πιο συνηθισμένη ανάβαση για τα καταφύγια και τις ψηλές κορυφές είναι από το χωριό Αθανάσιος Διάκος (ή Άνω Μουσουνίτσα). Μερικές από τις δυτικές κορυφές είναι προσβάσιμες και από την Αρτοτίνα. Το αρχαίο ελληνικό όνομα των Βαρδουσίων είναι Κόραξ, ονομασία που επιβιώνει μέχρι σήμερα στον τοπικό πληθυσμό που τη χρησιμοποιεί για την ψηλότερη κορυφή. Ο Στράβων τα ονόμαζε μέγιστον όρος εξαιτίας του ύψους του. Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821, στα Βαρδούσια έδρασαν και προφυλάχτηκαν στις λεγόμενες αποκλείστρες, οι εξεγερμένοι κάτοικοι των γύρω χωριών.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
8.Παρνασσός
Είναι βουνό της Στερεάς Ελλάδας, που εκτείνεται στους νομούς Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας. Έχει μέγιστο ύψος 2.457 μ., (ψηλότερη κορυφή η Λιάκουρα) και είναι ένα από τα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας. Στα ΒΔ ενώνεται με τη Γκιώνα, ενώ στα νότια συνδέεται με την Κίρφη. Το βουνό είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ελληνική ιστορία και μυθολογία, κυρίως για το Μαντείο των Δελφών, που ήταν χτισμένο πάνω του. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, οι Δελφοί αποτελούν πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών από όλο τον κόσμο, προσδίδοντας με τη φήμη τους αίγλη στον Παρνασσό. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το βουνό οφείλει το όνομά του στον ήρωα Παρνασσό, που είχε κτίσει εκεί μια πόλη, που καταστράφηκε από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Τότε οι κάτοικοι της πόλης ακολουθώντας τις κραυγές των λύκων οδηγήθηκαν ψηλότερα στο βουνό για να γλιτώσουν από τον κατακλυσμό, όπου έχτισαν μια νέα πόλη που την ονόμασαν Λυκώρεια, που σημαίνει κραυγές των λύκων. Το όνομα αυτό διασώζεται μέχρι και σήμερα ελαφρά παραλλαγμένο. Ο Παρνασσός παλαιότερα ονομαζόταν Λιάκουρα, που αποτελεί δημώδη ονομασία που συναντάται κυρίως στα κλέφτικα τραγούδια και προέρχεται από το Λυκώρεια. Επίσης, έτσι ονομάζεται η ψηλότερη κορυφή του Παρνασσού. Ετυμολογικά, η λέξη Παρνασσός, υποστηρίζεται ότι προέρχεται από το προελληνικό υπόστρωμα, δηλαδή τη γλώσσα που μιλούσαν οι Πελασγοί, και στων οποίων τα τοπωνύμια ήταν συχνή η κατάληξη -σσος. Ο Παρνασσός ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα και στις «Κωρυκειάδες νύμφες», που ζούσαν στο Κωρύκειο, άντρο πάνω στην Λυκώρεια, ενώ σε αυτόν ζούσαν και οι Μούσες. Εκεί επίσης βρισκόταν η γνωστή Κασταλία πηγή. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ο Παρνασσός αποτελούσε τον προμαχώνα των ελληνικών φύλων της νότιας Ελλάδας, έναντι των επιδρομέων από το βορρά, με κορυφαίο γεγονός τη Μάχη των Θερμοπυλών, το 480 π.Χ. κατά των Περσών. Το βουνό έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, αφού εκεί έλαβαν μέρος σπουδαίες μάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, κυρίως οι μάχες της Αλαμάνας και της Γραβιάς. Από το 1938, ο Παρνασσός αποτελεί εθνικό δρυμό της Ελλάδας, με τον πυρήνα του να καλύπτει έκταση 3.513 εκτάρια. Ο Παρνασσός αποτελεί μία από τις νότιες απολήξεις της Πίνδου. Εκτείνεται με ΝΑ κατεύθυνση και χωρίζει την κοιλάδα του Βοιωτικού Κηφισού από εκείνη της Άμφισσας. Ουσιαστικά αποτελεί το ΝΑ τμήμα του μεγάλου ορεογραφικού συμπλέγματος της κεντρικής Ρούμελης, από τα άλλα δύο τμήματα του οποίου, την Γκιώνα και τα Βαρδούσια, υπολείπεται σε ύψος λίγα μόλις μέτρα. Στα ΒΔ ενώνεται με την Γκιώνα στο διάσελο του «51» που παραπέμπει στο 51ο χλμ. Άμφισσας-Λαμίας, στα δυτικά πέφτει απότομα πάνω από τον Ελαιώνα της Άμφισσας και στα νότια ενώνεται με την Κίρφη. Μια σειρά από μεγάλα βυθίσματα κατά μήκος του δρόμου Αράχοβα-Επτάλοφος, όπως τα Καλύβια Αράχοβας και ο Αχλαδόκαμπος, καθώς και το ρέμα της Αγόριανης, χωρίζουν το βουνό στο δυτικό και τον κυρίως Παρνασσό. Το δυτικό τμήμα του είναι ομαλό και δασωμένο και περιβάλλεται από απότομες πλαγιές και γκρεμούς, ενώ το κυρίως κομμάτι του πιο εκτεταμένο και πολυσχιδές. Οι δύο ψηλότερες κορυφές του είναι η Λιάκουρα στα 2.457 μ., που είναι και η ψηλότερη, και ο Γεροντόβραχος στα 2.367 μ. που βλέπει στον Κορινθιακό κόλπο, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται η ράχη Αρνόβρυση, όπου βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο. Σε όλη τη διάρκεια του έτους, οι δύο αυτές κορυφές είναι γυμνές από βλάστηση, καλύπτονται από χιόνι, ενώ οι πλαγιές του βουνού είναι δασώδεις, με πυκνή βλάστηση και με κύριο δέντρο το έλατο, αλλά και κέδρους (αρκεύθους), μαυροπεύκα, αγριοκορομηλιές. Επίσης υπάρχουν σπάνια ενδημικά φυτά που την άνοιξη μέχρι και τις αρχές του καλοκαιριού κατακλύζουν το βουνό σε μεγάλα υψόμετρα. Τα νερά του Παρνασσού, χάνονται στα υπόγεια δίκτυα των ασβεστολιθικών πετρωμάτων του και ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια κοντά στην Αράχοβα και τον Βοιωτικό Κηφισό. Το έδαφος του Παρνασσού είναι πολύ πλούσιο σε κοιτάσματα βωξίτη. Το βουνό επίσης φιλοξενεί λύκους, αλεπούδες, κουνάβια, νυφίτσες, σκίουρους, αετούς, γύπες, γεράκια, αγριογούρουνα, φίδια κ.ά. Υπάρχει και ο Εθνικός Δρυμός Παρνασσού, που έχει έκταση 36.000 στρέμματα και ιδρύθηκε το 1938. Βρίσκεται στα όρια των νομών Φωκίδας και Βοιωτίας, ανάμεσα στους Δελφούς, την Αράχοβα και την Αγόριανη. Στο χώρο του Δρυμού υπάρχουν εντυπωσιακές καταβόθρες, σπήλαια και βραχώδεις κορυφές και συναντά κανείς τα περισσότερα από τα είδη χλωρίδας και πανίδας που αναφέραμε. Τα τοπία που προσφέρει η οροσειρά του Παρνασσού είναι μοναδικά. Πάνω του μπορεί κανείς να δει έντονη την αντίθεση, της αξιοποίησης μερικών σημείων του βουνού και της άγριας, ανέγγιχτης ομορφιάς κάποιων άλλων. Επίσης υπάρχουν πολλές ορειβατικές διαδρομές διάσπαρτες σε όλο τον ορεινό όγκο, ενώ τη δυτική πλευρά του βουνού διασχίζει το Ευρωπαϊκό μονοπάτι μεγάλων διαδρομών, γνωστό ως Ε4. Ο Παρνασσός είναι ιδιαίτερα γνωστός, εκτός από τους Δελφούς, για το χιονοδρομικό κέντρο του, την Αράχοβα, καθώς και για τα παραδοσιακά χωριά του με πιο γνωστή την Αγόριανη. Το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού είναι το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο της Ελλάδας και λειτουργεί από τον Δεκέμβριο μέχρι τις αρχές Μαΐου κάθε έτους. Βρίσκεται ανάμεσα στις δύο ψηλότερες κορυφές του Παρνασσού, στις θέσεις Φτερόλακκα (η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1976) και Κελάρια (ολοκληρώθηκε το 1981) και σε υψόμετρο 1.600 - 2.250 μ. Αποτελεί πόλο έλξης για εκατοντάδες χιονοδρόμους, ενώ ένα ιδιαίτερα σημαντικό πλεονέκτημά του είναι η θέση του στην κεντρική Ελλάδα, σε μικρή απόσταση από την Αθήνα, την Πάτρα και τη Λαμία.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
9.Ψηλορείτης (Ίδη)
Είναι το ψηλότερο βουνό της Κρήτης με 2.456 μ. ύψος. Έχει 5 κορυφές που ξεπερνούν τα 2.000 μ: ο Τίμιος Σταυρός (2.456 μ.), ο Αγκαθιάς (2.424 μ.), η Στολίστρα (2.325 μ.), η Βουλομένου (2.267 μ.) και ο Κούσσακας (2.209 μ.). Η πρόσβαση στις κορυφές γίνεται από αρκετά μονοπάτια. Το πιο συνηθισμένο και καλά σημαδεμένο μονοπάτι (Ε4) είναι από το οροπέδιο της Νίδας (η πεζοπορία υπολογίζεται στις 5 ώρες περίπου). Στον Ψηλορείτη βρίσκεται και το Ιδαίο άντρο (υψόμετρο 1.495 μ.), αρχαιολογικός τόπος και σπήλαιο. Κατά την ελληνική μυθολογία είναι το μέρος όπου ανατράφηκε ο Δίας από τους Κουρήτες και τη νύμφη Αμάλθεια. Λίγο χαμηλότερα, σε υψόμετρο 1.187 μ. βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Ζωμίνθου, όπου υπάρχει μία εγκατάσταση της μινωικής εποχής. Το οροπέδιο Νίδα είναι μια εύφορη πεδιάδα σε ύψος 1.400 μ. πάνω στον Ψηλορείτη και απέχει 24 χλμ. από τα Ανώγεια, 78 χλμ. από το Ρέθυμνο και 60 χλμ. από το Ηράκλειο. Στη Νίδα ο επισκέπτης μπορεί να δει τον παραδοσιακό χώρο παραγωγής τυριού, τα μιτάτα, το χιονοδρομικό κέντρο του Ψηλορείτη και τη σπηλιά «Ιδαίον Άντρο». Στη διάρκεια του χειμώνα το χιόνι στην περιοχή είναι αρκετό και κάτω από το λόφο, στη βάση της κορυφής του Ψηλορείτη, λειτουργεί ένα χιονοδρομικό κέντρο. Από τις 22 ως τις 30 Ιουλίου γίνονται εκδηλώσεις με συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις κλπ., προς τιμή του Αγίου Υακίνθου κοντά στον ομώνυμο Ναό, που βρίσκεται περίπου στα 1.800 μ.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide
10.Αθαμανικά όρη (Τζουμέρκα)Είναι μεγάλη οροσειρά της δυτικής Ελλάδος, που ουσιαστικά αποτελεί τμήμα της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου. Η ψηλότερη κορυφή τους είναι η Κακαρδίτσα με υψόμετρο 2.429 μ. και η επόμενη ψηλότερη είναι το Καταφίδι (ή Καταφύδι) με υψόμετρο 2.393 μ. Καταλαμβάνουν τμήμα των νομών Ιωαννίνων, Άρτας και Τρικάλων. Το όριο τους στα ανατολικά είναι ο ποταμός Αχελώος, που διαχωρίζει τα Αθαμανικά Όρη από την υπόλοιπη Πίνδο, ενώ βόρεια γειτονεύουν με τον Λάκμο. Η οροσειρά χωρίζεται σε δύο επιμέρους τμήματα. Το βορειότερο τμήμα που βρίσκεται στα όρια των νομών Ιωαννίνων και Τρικάλων ονομάζεται Κακαρδίτσα και σε αυτό ανήκει η ψηλότερη κορυφή της οροσειράς, με υψόμετρο 2.429 μ. Η κορυφή βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Ματσούκι, Μελισσουργοί και Αθαμανία. Άλλες ψηλές κορυφές της είναι οι: Καταραχιάς (2.299 μ.), Χίλια εξήντα (2.253 μ.), Τσούμα Πλαστάρι (2.188 μ.) , Κρυάκουρας (2.100 μ.), Φούρκα (2.100 μ.), Καταφύγι (2.098 μ.) και Βαρικό (2.007 μ.). Χωρίζεται από τον Λάκμο από τα ρέματα Νέγκρη και Μονοδέντρι, ενώ ενώνεται με αυτόν με τον αυχένα Μπάρο. Το νοτιότερο τμήμα είναι τα κυρίως Τζουμέρκα και ανήκει κυρίως στο νομό Άρτας. Ορίζεται δυτικά από την κοιλάδα του Αράχθου, ανατολικά από τον Αχελώο, στα ΒΑ χωρίζεται από την Κακαρδίτσα από το Μελισσουργιώτικο ποτάμι, και νότια συνδέεται με τα Όρη Βάλτου. Η ψηλότερη κορυφή του είναι το Καταφύδι με υψόμετρο 2.393 μ. Άλλες ψηλές κορυφές είναι οι: Στρογγούλα (2.107 μ.), Γερακοβούνι (2.211 μ.), Αγκάθι (2.392 μ.) και Σκλάβα (2.067 μ.). Οικισμοί χτισμένοι περιμετρικά του νότιου τμήματος είναι οι Μελισσουργοί, η Πράμαντα, η Άγναντα, το Βουλγαρέλι, τα Θεοδώριανα, το Καταφύγιο, τα Κονάκια, ο Καταρράκτης, η Κρυοπηγή, τα Λεπιανά, το Αθαμάνιο κλπ. Για κάποια γεωγραφικά έντυπα τα Αθαμανικά όρη ή Τζουμέρκα περιορίζονται μόνο σ’ αυτό το τμήμα, ενώ η Κακαρδίτσα θεωρείται ξεχωριστή οροσειρά. Τα Αθαμανικά όρη έχουν χαρακτηριστεί μία από τις σημαντικές περιοχές για πουλιά της Ελλάδας και έχουν προταθεί για να χαρακτηριστούν εθνικό πάρκο. Η οροσειρά οφείλει την ονομασία της στο αρχαιοελληνικό φύλο των Αθαμανών που ήταν εγκατεστημένο στην περιοχή αυτή. Οι Αθαμάνες άκμασαν κυρίως τον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ., όπου διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις συγκρούσεις μεταξύ Μακεδόνων και Αιτωλών.
Πάτα πάνω στην εικόνα για προβολή slide

ΠΟΤΑΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Ελλάδα διαθέτει πάρα πολλά ποτάμια. Ποτάμια με καθαρά και κρυστάλλινα νερά που δίνουν ζωή και ευεργετούν τους τόπους στους οποίους ρέουν με το πέρασμά τους.
Παρακάτω αναγράφω τα πιο σημαντικά ποτάμια τη Ελλάδας που έχουν μήκος ροής πάνω από 30 χιλιόμετρα. Τα ποτάμια λοιπόν αυτά είναι τα εξής:
1. Ποταμός Αλιάκμονας, με μήκος ροής 297 χλμ.
Πηγάζει από τον Γράμμο και εκβάλλει στον Θερμαϊκό κόλπο. Είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Ελλάδας σε μήκος ροής υδάτων.


2. Ποταμός Αχελώος, με μήκος ροής 220 χλμ.
Πηγάζει από το όρος Λάμκος της οροσειράς της Πίνδου και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος.


3. Ποταμός Πηνειός, με μήκος ροής 205 χλμ.
Πηγάζει από την Πίνδο, στην κομβική ορεινή διάβαση του Μετσόβου.


4. Ποταμός Έβρος, με μήκος ροής 204 χλμ.
Είναι το φυσικό σύνορο της Ελλάδας με την Τουρκία. Συνολικό μήκος ποταμού 430 χλμ.


5. Ποταμός Νέστος, με μήκος ροής 140 χλμ.
Πηγάζει από το Όρος Ρήλα στην νότια Βουλγαρία και εκβάλλει στο Θρακικό πέλαγος.


6. Ποταμός Στρυμόνας, με μήκος ροής 118 χλμ.
Πηγάζει από το όρος Βίτοζα της Βουλγαρίας και εκβάλλει στον Στρυμονικό κόλπο - Αιγάιο Πέλαγος.


7. Ποταμός Καλάμάς, με μήκος ροής 115 χλμ.
Πηγάζει από τα Ηπειρωτικά βουνά και εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος.


8. Ποταμός Άραχθος, με μήκος ροής 110 χλμ.
Πηγάζει από την οροσειρά των Τζουμέρκων και εκβάλλει στον Αμβρακικό κόλπο.


9. Ποταμός Αλφειός, με μήκος ροής 110 χλμ.
Πηγάζει στην περιοχή του Ασεατικού πεδίου, στους πρόποδες του Ταΰγετου και εκβάλλει στον Κυπαρισσιακό κόλπο του Ιονίου Πελάγους.


10. Ποταμός Ενιπέας, με μήκος ροής 84 χλμ.
Βρίσκεται στον νομό Πιερίας και διαρρέει το Λιτόχωρο.

11. Ποταμός Ευρώτας, με μήκος ροής 82 χλμ.
Πηγάζει στη Μεγαλόπολη - νότια Πελοπόννησος και εκβάλλει στον Λακωνικό κόλπο.


12. Ποταμός Ασωπός, με μήκος ροής 80 χλμ.
Πηγάζει από τον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα και εκβάλλει στον Ευβοϊκό Κόλπο.


13. Ποταμός Λούρος, με μήκος ροής 80 χλμ.
Πηγάζει από το όρος Τόμαρος κοντά στο Μαντείο της Δωδώνης του Νομού Ιωαννίνων και εκβάλλει στον όρμο Σαλαώρας του Αμβρακικού Κόλπου.


14. Ποταμός Σπερχειός, με μήκος ροής 80 χλμ.
Πηγάζει από το βουνό Βελούχι της Ευρυτανίας και εκβάλλει στον Μαλιακό Κόλπο.

15. Ποταμός Μέγδοβας, ή Ταυρωπός με μήκος ροής 78 χλμ.
Ο μεγαλύτερος παραπόταμος του Ποταμού Αχελώου.

16. Ποταμός Αξιός, με μήκος ροής 76 χλμ.
Πηγάζει από το όρος Σκάρδος στα Σερβοαλβανικά σύνορα και εκβάλλει στον Θερμαϊκό Κόλπο.

17. Ποταμός Αώος, με μήκος ροής 70 χλμ.
Πηγάζει στα υψίπεδα του Μετσόβου και διασχίζοντας τον κάμπο της Κόνιτσας, περνάει στο Αλβανικό έδαφος και εκβάλλει στην Ανδριατική Θάλασσα.

18. Ποταμός Γαλλικός, με μήκος ροής 70χλμ.
Πηγάζει από τα Κρούσια και εκβάλλει στον Θερμαϊκό Κόλπο.

19. Ποταμός Λάδωνας, με μήκος ροής 70 χλμ.
Πηγάζει στο Όρος Χελμός.

20. Ποταμός Μόρνος, με μήκος ροής 70 χλμ.
Πηγάζει από τις νότιες πλαγιές της Οίτης και εκβάλλει στα όρια μεταξύ Κορινθιακού και Πατραϊκού Κόλπου.

21. Ποταμός Πηνειός Πελοποννήσου, με μήκος ροής 70χλμ.
Πηγάζει από το Όρος Ερύμανθος του Νομού Ηλείας και εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος, νότια της Γαστούνης.

22. Ποταμός Πάμισος Θεσσαλίας, με μήκος ροής 60 χλμ.
Πηγάζει από την Οροσειρά της Πίνδου και ενώνεται με τον Πηνειό Ποταμό κοντά στα σύνορα του Νομού Τρικάλων και Λαρίσης.

23. Ποταμός Λουδίας, με μήκος ροής 60 χλμ.
Πηγάζει στο Όρος Βέρμιο και εκβάλλει στον Θερμαϊκό Κόλπο.

24. Ποταμός Αχέροντας, με μήκος ροής 52 χλμ.
Πηγάζει από τα Όρη του Σουλίου της Ηπείρου και εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος.

25. Ποταμός Αγγίτης, με μήκος ροής 50 χλμ.
Πηγάζει ισόποσα τόσο κοντά στην πόλη της Δράμας αλλά και κοντά στο χωριό Αγγίτης της Δράμας και στην συνέχεια ενώνεται με τον Στρυμόνα Ποταμό.

26. Ποταμός Πάμισος, Πελοποννήσου, με μήκος ροής 48 χλμ.
Διασχίζει τον κάμπο της Μεσσηνίας και εκβάλλει στον Μεσσηνιακό Κόλπο.

27. Ποταμός Εύηνος, με μήκος ροής 40 χλμ.
Πηγάζει στην Αρτοτίνα και εκβάλλει στον Πατραϊκό Κόλπο.

28. Ποταμός Ασωπός, με μήκος ροής 40 χλμ.
Πηγάζει στο Όρος Καρνεάτο του Νομού Κορινθίας και εκβάλλει στον Κορινθιακό Κόλπο.

29. Ποταμός Γεροποταμός, με μήκος ροής 32 χλμ.
Εκβάλλει δυτικά του Όρους Πανόρμου στον Νομό Ρεθύμνου.

 

ποταμια

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Επισκεφτείτε την Ελλάδα


Παραλίες:

Οι ελληνικές παραλίες  έχουν συνολικό μήκος περίπου 16.000 χιλιόμετρα. Το ήμισυ αυτού του μήκους περιλαμβάνει τα χιλιάδες ελληνικά νησιά,τα οποία είναι διασκορπισμένα μέσα από τις ελληνικές θάλασσες, ενώ τα υπόλοιπα εκτείνονται κατά μήκος της ηπειρωτικής χώρας.
Οι ελληνικές ακτές είναι παγκοσμίως γνωστές και εξαιρετικά δημοφιλείς για τα κρυστάλλινα καθαρά νερά , καθώς και για τη μοναδική ποικιλομορφία τους.
Μπορείτε στην Ελλάδα | Μέρη
Οι επισκέπτες έχει την ευκαιρία να απολαύσουν παραλίες με μήκος πολλών χιλιομέτρων, μικρούς κόλπους και ορμίσκους, αμμώδεις παραλίες με αμμοθίνες, βοτσαλωτές παραλίες, παράκτιες σπηλιές με απόκρημνα βράχια και με σκούρα άμμο των ηφαιστιογενών εδαφών. Εκατοντάδες παραλίες και μαρίνες στην Ελλάδα είναι βραβευμένες με το σήμα « Γαλάζια Σημαία ».
Οι περισσότερες από τις χιλιάδες ελληνικές ακτές είναι ελεύθερα προσβάσιμες και μπορείτε εύκολα να τις ανακαλύψετε και να τις απολαύσετε.
Υπάρχουν επίσης πολλές οργανωμένες παραλίες της χώρας, με την απαραίτητη υποδομή που παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες (ομπρέλες, ξαπλώστρες, καμπίνες αλλαγής, καφετέριες, μπαρ-εστιατόρια κ.λπ.), όπου, εκτός από το κολύμπι, μπορείτε να απολαύσετε τα θαλάσσια σπορ ( θαλάσσιο σκι , ιστιοσανίδα , καταδύσεις , κλπ) καθώς και άλλα μέσα διασκέδασης στο νερό, όπως αλεξίπτωτο, «σαμπρέλες», «μπανάνες», wakeboard, jet ski, κλπ. Όλες οι οργανωμένες ακτές διαθέτουν επίσης επανδρωμένους πύργους ναυαγοσώστη, διασφαλίζοντας ασφαλή κολύμβηση στην περιοχή.
  Ονομαστικά οι παραλίες που διαθέτουν το σήμα « Γαλάζια Σημαία »:
Ο χάρτης με τις ακτές που βραβεύτηκαν με τον τίτλο « Γαλάζια Σημαία »
Γαλαζια σημαια-ακτες

Επισκεφτείτε την Ελλάδα


Θάλασσα:
Ο πλούτος και η ποικιλία των ελληνικών θαλασσών, τα ατελείωτα χιλιόμετρα των ελληνικών ακτών και τα χιλιάδες ελληνικά νησιά, οι προστατευμένες θαλάσσιες περιοχές χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, το ήπιο κλίμα, το υψηλό ποσοστό ηλιοφάνειας, το ενδιαφέρον και εναλλασσόμενο τοπίο της, καθιστούν την Ελλάδα τον πιο ιδανικό προορισμό για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων θαλάσσιου τουρισμού.
Τα ελληνικά πελάγη θεωρούνται ασφαλή, οι αποστάσεις μεταξύ των ακτών είναι μικρές, ενώ οι συνθήκες που σχετίζονται με την ένταση των ανέμων, του περιβάλλοντος και η θερμοκρασία της θάλασσας είναι εξίσου ευνοϊκή.
                                                        YOU IN GREECE

Στην Ελλάδα, ο θαλάσσιος τουρισμός άρχισε στη δεκαετία του '60 και έκτοτε έχει αναπτυχθεί με ταχείς ρυθμούς, ειδικά τα τελευταία χρόνια.
Κρουαζιερόπλοια με ελληνική σημαία, διοργανώνουν ολιγοήμερες ή πολυήμερες κρουαζίερες σε ελληνικά λιμάνια.Οι κρουαζιέρες αυτές ανέρχονται σε περισσότερες από 160.000 μονάδες και έχουν συνολική δυναμικότητα άνω των 10.000 επιβατών. Τα ελληνικά λιμάνια, επισκέπτονται και κρουαζιερόπλοια με ξένη σημαία, που φέρνουν ετησίως περισσότερους από 500.000 επιβάτες στη χώρα δια θαλάσσης.

Οίνος....για πάντα στην ψυχή μας!

 

Η Ελλάδα είναι η περίφημη πατρίδα του Διονύσου, θεού του κρασιού, έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή κρασιού και την ιστορία της κατανάλωσης στον κόσμο, καθώς και την πλουσιότερη κληρονομιά. Το ελληνικό κρασί έχει παραχθεί για περισσότερα από 4.000 χρόνια. Ο πολιτισμός του οίνου - η κατανάλωση κρασιού ως κοινωνικό γεγονός και η εκλεπτυσμένη εκτίμησή του αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τους αρχαίους Έλληνες. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι στην αρχαία Αθήνα ήταν γνωστό πως το σχήμα του κυπέλλου επηρέαζε τη γεύση του κρασιού. Σήμερα, η Ελλάδα παίζει σημαντικό ρόλο στον διεθνή πολιτισμό και στη βιομηχανία του κρασιού. Μέσω της καλύτερης κατανόησης της φυσιολογίας του κλήματος, το συνταίριασμα των διαφορετικών ποικιλιών των σταφυλιών και με προσοχή στο χώρο αλλά και στη λεπτομέρεια, Έλληνες οινοπαραγωγοί έχουν συνειδητοποιήσει τις δυνατότητες για περαιτέρω ανάπτυξη και βελτίωση της τοπικής και όχι μόνο αμπελουργίας. Δεκάδες αμπελώνες και οινοποιεία επιτρέπουν στους επισκέπτες τους καθημερινά να περιπλανηθούν μέσα στο μαγικό κόσμο των αμπελιών και του κρασιού, να μάθουν τις παραδοσιακές και σύγχρονες μεθόδους οινοποίησης καθώς και να γευτούν τα ελληνικά κρασιά.

Οινοποιεία
Αμπελώνας Νάουσας
Γλωσσάριο των κυριότερων ελληνικών ποικιλιών σταφυλιών:
  • Αγιωργίτικο:
    Είναι ο βασιλιάς των κόκκινων σταφυλιών στην Πελοπόννησο, το Αγιοργίτικο καλλιεργείται στη Νεμέα. Παράγει κρασιά με βαθύ κόκκινο χρώμα, με έντονη γεύση φραγκοστάφυλου και βατόμουρου και μια πλούσια, ώριμη, βελούδινη, γευστική υφή. Τα μαλακά νέα κρασιά Αγιωργίτικο απολαμβάνονται σε νεαρή ηλικία. Ωστόσο, υπάρχει πιθανότητα για μακροχρόνια αποθήκευση (5-10 χρόνια).
  • Ασύρτικο:
    Το Ασύρτικο είναι η ευγενέστερη λευκή ποικιλία που βρέθηκε στον ελληνικό αμπελώνα, και η καλλιέργειά του είναι στο κέντρο των Κυκλάδων. Ωστόσο, έχει μεταναστεύσει με επιτυχία στη Χαλκιδική, την Επανομή, τη Δράμα και το Όρος Παγγαίο στη Βόρεια Ελλάδα, καθώς και στην Πελοπόννησο. Διατηρεί την υψηλή οξύτητα του ακόμη και σε πλήρη ωριμότητα. Τα κρασιά του είναι πλούσια και δροσιστικά με τραγανή οξύτητα και εξαιρετική μεταλλικότητα. Τα αρώματα του κρασιού αυτού θυμίζουν εσπεριδοειδή, λεμόνι άνθη, φλούδα πορτοκαλιού και γκρέιπφρουτ.
  • Αθήρι:
    Άλλο ένα λευκό σταφύλι που βρέθηκε στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου,στη Χαλκιδική στην Ανατολική Μακεδονία. Το κρασί χαρακτηρίζεται από ήπιο άρωμα εσπεριδοειδών και κίτρινων φρούτων.
  • Ντεμπίνα:
    Λευκή ποικιλία από την Ήπειρο,όπου η καλλιέργεια του επικεντρώθηκε στη Ζίτσα, στο Νομό Ιωαννίνων. Αυτό το είδος κρασιού δίνει έμφαση στα φρούτα. Χαρακτηρίζεται από τη δροσιστική οξύτητά του. Η ποικιλία Ντεμπίνα έχει τη δυνατότητα να παράγει και αφρώδεις οίνους.
  • Λιάτικο:
    Μια ποικιλία που παράγεται αποκλειστικά από κρητικό σταφύλι, το Λιάτικο θεωρείται ως μία από τις αρχαιότερες ελληνικές ποικιλίες. Ωριμάζει τον Ιούλιο, ως εκ τούτου και το όνομά του. Το Λιάτικο είναι ποικιλία με υψηλές οινοπνευματώδεις δυνατότητες που αναδεικνύονται με τον καλύτερο τρόπο όταν είναι επαρκώς ώριμα.
  • Λημνιό:
    Το Λημνιό είναι μια αρχαία ποικιλία κόκκινου σταφυλιού από το νησί της Λήμνου. Έχουν γίνει αρκετές αναφορές γι αυτό από τον Αριστοτέλη και διάφορους άλλους έλληνες συγγραφείς.Σήμερα καλλιεργείται όχι μόνο στη Λήμνο, αλλά και στη Χαλκιδική και γενικότερα στη Βόρεια Ελλάδα, όπου παράγεται ένα υπέροχο κόκκινο κρασί στιβαρό, με εξωτικό άρωμα από βιολέτες και κεράσια.
  • Μαλαγουζιά:
    Αυτή η λεπτή λευκή ελληνική ποικιλία πιθανώς σχετίζεται με το περίφημο "Malvasia" –το κρασί αυτό χρονολογείται από τον Μεσαίωνα. Δεν διασώθηκε από την αφάνεια χάρη στην προνοητικότητα ορισμένων Ελλήνων παραγωγών που πίστεψαν σ αυτό το κρασί. Τα κρασιά Μαλαγουζιά  έχουν ένα ισχυρό άρωμα και άρωμα μόσχου, αφήνοντας μια ήπια πιπεράτη γεύση στο στόμα.
  • Σαββατιανό:
    Μια ποικιλία από την ηπειρωτική Ελλάδα, με καλλιέργεια της κέντρο στην περιοχή της Αττικής. Παράγει κρασιά με αρώματα κίτρινων φρούτων και χαμηλή οξύτητα.
  • Κοτσιφάλι:
    Είναι ένα ακόμη κόκκινο κρητικό σταφύλι. Η ποικιλία αυτής διακρίνεται για την υπέροχη χυμώδη γεύση της, το λαμπερό κόκκινο χρώμα της και την καλή επίδρασή της στον ουρανίσκο.
Αμπέλι και Οίνος

Οι μορφές του αγροτουρισμού

 

Οι μορφές του αγροτουρισμού

Οι κυρίαρχες μορφές αγροτουρισμού σε διεθνές επίπεδο είναι οι διακοπές σε αγροκτήματα και οι διακοπές σε αγροτικά καταλύματα (αγροικίες) που βρίσκονται μέσα στον αγροτικό οικισμό.

Η Ελλάδα με τη μεγάλη οικιστική της διασπορά, με την πολυνησιακή της συγκρότηση, με την αποκεντρωμένη μνημειακής της τοπογραφία, με το εναλλασσόμενο τοπίο, με τις μορφολογικές της αντιθέσεις και με τις διαφοροποιημένες κλιματολογικές της συνθήκες, συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη μιας πλατιάς κλίμακας μορφών αγροτουρισμού.

Οι μορφές αυτές μπορούν να καταταχθούν σε δυο κατηγορίες :

  1. ο αμιγής αγροτουρισμός, όπου οι φιλοξενούμενοι πέρα από τον κύριο προορισμό τους (διακοπές – ανάπαυση), ασχολούνται είτε με αγροτικές εργασίες κατά κανόνα στο αγρόκτημα (περιποίηση ζώων, άρμεγμα, τυροκομία, θερισμός, τρυγητός, λιομάζεμα, οπωροκηπευτική, μελισσοκομία, κτλ.), είτε και πολλές φορές παράλληλα, με ψυχαγωγικές δραστηριότητες, από αυτές που τους προσφέρει το περιβάλλον της αγροτικής περιοχής (κολύμπι, ψάρεμα, πεζοπορία, ορειβασία, κυνήγι, ιππασία, κτλ.).
  2. ο σύνθετος αγροτουρισμός, όπου οι τουρίστες, πέρα από τις παραπάνω δραστηριότητες, που μπορούν να αναπτύξουν μάλλον περιθωριακά, ικανοποιούν κύρια, κάποιες προσωπικές ανάγκες τους, που εξειδικεύουν τον αγροτουρισμό της περιοχής, όπως για παράδειγμα τουρισμός υγείας, αθλητισμού, φυσιολατρίας, θρησκείας, πολιτισμού.

Κύριες μορφές αμιγή αγροτουρισμού στην Ελλάδα:

  • Αγροτουρισμός σε χωριά ιδιαίτερου φυσικού κάλους (ορεινά και μη) που προσελκύουν τους επισκέπτες, αξιοποιώντας την ομορφιά της τοποθεσίας τους.

  • Αγροτουρισμός σε νησιωτικές ή παραλιακές περιοχές οι οποίες αξιοποιούν κυρίως τους θερινούς μήνες τον ήλιο και τη θάλασσα.

  • Αγροτουρισμός σε παραδοσιακούς οικισμούς οι οποίοι έχουν να αναδείξουν μια ξεχωριστή αρχιτεκτονική που προσελκύει τον κάτοικο των τσιμεντένιων αστικών κέντρων.

Εφτάνησα

  • Αγροτουρισμός κοντά σε προστατευόμενες περιοχές, όπως εθνικούς δρυμούς και υδροβιότοπους οι οποίες εκτός από φυσικό κάλλος, αναλαμβάνουν να εμπλουτίσουν τις γνώσεις των επισκεπτών σε θέματα οικολογίας.

Εθνικος δρυμος Βικου Αωου

  • Αγροτουρισμός σε καταλύματα συνεταιριστικής μορφής, όπου τα μέλη των συνεταιρισμών, κυρίως γυναίκες προσφέρουν προϊόντα δικής τους ή τοπικής παραγωγής και αυθεντική φιλοξενία.

Κύριες μορφές σύνθετου αγροτουρισμού στην Ελλάδα:
  • Αγροτουρισμός σε περιοχές με ιαματικές πηγές, γνωστές ως λουτροπόλεις, όπου σε ειδικά υδροθεραπευτήρια οι τουρίστες υπόκεινται σε κάποιες θεραπευτικές αγωγές, σε ένα συνδυασμό αποτοξίνωσης και σωματικής χαλάρωσης.

Λουτρα Λουτρακιου

  • Αγροτουρισμός σε ορεινά χωριά στην περιοχή των οποίων λειτουργεί οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο, που αποτελεί το στοιχείο έλξης των τουριστών.

Χιονοδρομικο κεντρο Μετσοβου

  • Αγροτουρισμός σε αγροτικές περιοχές με αθλητικές εγκαταστάσεις, όπου προσφέρονται όλες οι δυνατότητες για ανάπαυση και άθληση.

Αθληση

  • Αγροτουρισμός σε κατασκηνωτικούς χώρους (camping), που βρίσκονται στον περίγυρο αγροτικών οικισμών με τους οποίους συνδέονται οικονομικά κοινωνικά και πολιτισμικά.

Camping Χαλκιδικης

  • Αγροτουρισμός για παιδιά μικρής ηλικίας, που πραγματοποιείται σε παιδικές κατασκηνώσεις με αθλητικές εγκαταστάσεις, πλήρη φιλοξενία και προσφορά μορφωτικού, ψυχαγωγικού προγράμματος.

Camping για παιδια

  • Αγροτουρισμός σε κέντρα διερχομένων τουριστών που βρίσκονται σε ειδικούς κόμβους και δέχονται περαστικούς για να τους προσφέρουν φιλοξενία.

Τουριστικα καταλυματα

  • Αγροτουρισμός σε αγροτικές περιοχές όπου υπάρχουν πολιτιστικά ενδιαφέροντα. Οι διακοπές στις περιοχές αυτές συνδέονται με πνευματικές ενασχολήσεις.

Όλες οι παραπάνω μορφές αγροτουρισμού στην Ελλάδα εντοπίζονται σε αγροτικές περιοχές, οι τύποι των καταλυμάτων είναι κυρίως δωμάτια εντός της οικίας της αγροτικής οικογένειας ή καταλύματα που αποτελούν προέκταση της κατοικίας, είτε τέλος ανεξάρτητα της οικίας δωμάτια, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία της ιδιωτικής ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών.

.